MAYA’NIN ARDI

……….

Şimdiki zamanda hiçbir şey yerinde değil

Yerini kaybetmiş her kadın, her erkek, her kavram bir başka şeyi hoyratça ittiriyor

Gelmek istediği yer, ait olduğu yer olmadığı için darlandıkça daraltıyor her şeyi

Ne insanlar, ne eşyalar, ne kavramlar sığmıyor hiçbir yere

Karmakarışık bir düğüm, dolanıyor çözüldükçe

…….

Ne huzurlu yer, şimdinin bilemediğim bir şekilde dışına çıktığım bu yer

Her şey yerli yerinde ağaçlar ağaç, kuşlar kuş, insanlar insan

Kimse kimseden korkmayı bilmiyor

Kimse maske icat etmeyi gereksinmemiş

Duru, sade, aydınlık yüzler

Ne hoş; gerçek gülümsemeler ve onurlu gözyaşları

Tüm renkler olması gerektiği kadar parlak

Bir eski şarkı çalıyor içim

Tüm çiçek kokularına, polenlere, bulanıyorum

Küçük bir çocuk gülümsemesi gibi güneşte yıkanıyor içim

Ruhumdaki gizli bahçe huzur, sükunet, esenlik içinde

Kimsenin veremeyeceği ve kimsenin alamayacağı bahçem, bahçelerimiz

Unutuşun ardına gizlense de Maya’nın* düşünde,

Her zaman taze, her zaman canlı, en derinimizde

Bir eski şarkı çalıyor içim

Her şey yerli yerinde

Emel Eva Tokuyan

*Maya: “Yanılsamayı temsil eden eski bir doğu tanrıçasıdır. İnsanların gizli yasalarını kolaylıkla keşfedememesi için doğa’nın her şeyi örtmek üzere kullandığı örtüdür. Böylelikle Maya’nın güzelliği ve onun sayısız oyunu yeryüzünde payımıza düşen yaşam yıllarının geçmesi için bize yardım eder, bizi baştan çıkarır ve aldatır” Maya’nın Oyunları – D. S. Guzman