Mattia Ahmet Minguzzi davasında adalet duvara çarptı!

Mattia Ahmet Minguzzi davasında adalet duvara çarptı!

Bazı davalar vardır…

Bir insan ölür, ama aslında toplumun vicdanı da gömülür.

Mattia Ahmet Minguzzi cinayeti, işte tam olarak o davalardan biri.

Bir genç, umutlarıyla, hayalleriyle birlikte toprağa girdi.

Ve bugün açıklanan kararla birlikte, birçok insanın inancı da toprağa gömüldü.

Sanıklardan Berkay Budak ve Umutcan Baba 24’er yıl hapis cezası aldı.

Ayberk Doğan ve Kerim Özbağ ise serbest bırakıldı.

Bu kadar mı?

Evet, bu kadar.

Bir gencin canı, bir annenin gözyaşı, bir toplumun adalet duygusu… 24 yıl.

Ve iki tahliye.

Bir mahkeme salonunda, hayatın değeri rakamlarla ölçüldü yine.

Bir gencin ölümü, kanun maddeleri arasında kayboldu.

Ama unuttukları bir şey var!

Kanunlar adaleti sağlar, ama vicdanlar adaleti hisseder.

Ve bugün, bu ülkenin vicdanı adaleti hissetmedi.

Bu karar, yalnızca bir hüküm değil; bir yara.

Kamu vicdanında açılmış derin bir yara.

Bugün sosyal medyada, sokakta, evinde bu davayı konuşan herkes aynı şeyi söylüyor:

“Bu muydu adalet?”

Hakim kürsüde yasaya göre karar verir, eyvallah.

Ama yasa, bazen kalbi unutur.

Yasa, bazen bir annenin yürek yangınını göremez.

Yasa, bazen bir toplumun ‘adalet’ diye attığı çığlığı duyamaz.

Bugün olan tam da budur.

Mattia Ahmet Minguzzi’nin adı artık sadece bir dosya numarası değil,

Bir aynadır bu karar!

Kim olduğumuzu, neye sessiz kaldığımızı, kimleri koruduğumuzu gösteren bir ayna.

Bu ülke, adaletin gerçekten “herkes için” olduğuna inanmak istiyor.

Ama bugün verilen kararla birlikte, o inanç biraz daha eridi.

Bir ülke, adaletine güvenmezse neye güvenir?

İşte asıl tehlike de burada başlıyor.

Adalet geciktiğinde, adalet eksik kaldığında,

Toplum öfkesini sokakta değil, sessizliğinde biriktirir.

Ve o sessizlik, bir gün öyle bir patlar ki,

Hiçbir karar o vicdanı onaramaz.