Emel Eva Tokuyan

Emel Eva Tokuyan

Mail: emeltokuyan@gmail.com

BU SEN DEĞİLSİN

Gözlerine ağır gölgesi düşmüş hüznün

Ellerinden tuttukların, öksüz koymuşlar,

Helalleşmeden, yokluğa karışmışlar belli

Dudaklarında asılı kalmış edemediğin vedalar,

Gülüşünün donmuş solukluğu ondan…

Şen bakışından tanırım seni, bu sen değilsin

Can kırıkları acıyla yerleşmiş gözbebeğine,

Anlatmaktan, anlaşılma çabasından vazgeçmiş

Biraz yorgun/yılgın, biraz umudunu kesmiş

Koyu kederli, gölgeler eklenmiş gözlerine

Sisli akşamlar kadar sisli bakışlar ondan…

Cesur duruşundan tanırım seni, bu sen değilsin

Sahibini arayan, derine gizlenmiş sorular,

Artık, işitme olasılığını yitirdiğin yanıtlar,

Koca bir kaya gibi birikmiş kucağında

Engebeli yollar, tüketmiş yaşam gücünü

Düşmüş omuzlarının gönülsüzlüğü ondan…

Ne kadar gizlesen, suretinin altında, yaralarını

Ve desen de “geçti gitti, yaşam kaldı ardında,

Düşsem de kalkarım yolun bir noktasında”

Gülüşün, bakışın, duruşun ele veriyor olanı,

Yaşanmamışlığın açtığı, saramadığın gönül sızını

Dedim ya tanırım seni dost ve anlarım sustuklarını

Facebook Yorum

Yorum Yazın