AYNADA YOKSUN!

Hiçbir aynada yoksun

Çevrendekiler çiziyor yüzünü

Her çemberine giren

İstedikleri renklere boyayıp,

İstedikleri giysilere bürüyorlar seni

Hiçbir aynada yoksun.

O kadar uzun zaman önce oldu ki kendinden gidişin

İçindeki her parçayı, sevgi almak uğruna değiş tokuş edişin

Kabul görmek, onay almak uğruna

Sevdiğim dediklerinin her biri,

Yüzünün bir parçasını değiştirdi.

Şimdi hiçbir coğrafyaya ait olamayan

Yabancı bir iklim uzanıyor yüzünde

Sana ait geride kalan tek şey gözlerin

Aynada yoksun

Yaşamın başlangıcı ve kaynağıydın

Etinle kanınla sütünle verdiğin hayat

Çalıyor seni senden

Hiç kimse olarak duruyorsun orada

Kaldıysa son bir enerjin

Kurtarılacak son bir şey talanda

En başa dönerek yeniden hatırla

Ve bu sefer sana ait olanı koruyarak

Yürü yolunda,

Kendin olabildiğince, varsın

Kendin olduğun için değerli,

Kendin olabildiğinde ancak

Özgürce sevebilirsin, kendinden başlayarak her şeyi,

Buyur et içine özünü kutsayabileni,

Özünle bir oluşunu anlayabileni.

Kendinle buluştuğunda:

Hem anlayabileceksin, hem de göreceksin koşulsuz;

Baktığın tüm aynalarda tam olarak kendini

Ve tüm gerçekliğiyle aynada olabilen ve olamayan diğerlerini…

Emel Eva Tokuyan