Şenlik havasındayken her şey
Ham bir neşe ve coşkuyla yılları geçirdin
Ne zaman rengi griye döndü günlerin,
Işığı solmaya durdu evrenin,
Fark ettin ki bu kadar değil, bir şey daha olmalı
Tüm bildiklerinden başka
Bir yer daha olmalı vardıkların dışında
Mademki dünyaya geldin; bilmek istedin
Hakikati arzu ettin ve acıların son olmasını
Bedelini ödemelisin o halde hakikatin
Binlerce yıldır yüzüne yapışmış duran maskelerini çıkarma karşılığında
Biriktirdiğin tüm borçları ödemeyi göze almalısın
Yarattığın ne kadar ıstırap, bozduğun ne kadar denge, kırdığın ne kadar kalp varsa
Dışarıda gördüğün çürümüş her şeyin sende bir karşılığı var anla
Uykuya daldığın o uzun zamanlar boyunca
Bekledin, bekledin, bekledin yalancı bir kuytuda
Oysa sen ona yürümeyince o sana gelemezdi bilmedin
Suskun iradenle, yatay dalgaların gelgitleriyle ömür tükettin
Ayağa kalkman için gelen her misafiri geçiştirdin
Sana söylemek istedikleri sözü, kulağı kapalı dinledin
Acı ilaçları vardı kiminin, büyük bir şefkatle sana sunduğu
Yaraların derinken ve çare sunulmuşken görmedin
Tüm soruların tek bir yanıtı var, uzakta değil
Dostun da, yok, düşmanın da yoluna çıkan
Her şey seni sana armağan etmek için
Dönenip duruyor etrafında gölgen, seninle buluşmak için
Hesapları kapat, dışarıda sandığın, sandığından da yakın
Soyun kabuğa ait ne varsa, ayağını sürüyerek taşıdığın
Tüm griler, -mış yaşamlar, acı ilaçlar, değişken anlar
Bir varmış bir yokmuş kadar rüya
Rüya içinde bir boşluk her şeyi hakikat yapan
Senin bütünlük içinde ayağa doğruluşundur
Sade- hakikati onurlandıran.
Emel Eva Tokuyan
Facebook Yorum
Yorum Yazın